بخیه عمل بینی نقش مهمی در بهبود و ترمیم بافت‌های تحت عمل جراحی دارند. این بخیه‌ها به تثبیت و شکل‌دهی مجدد ساختارهای بینی کمک می‌کنند و در نهایت نتیجه نهایی جراحی را تعیین می‌کنند. استفاده از تکنیک‌های مختلف بخیه‌زنی، انتخاب نوع نخ بخیه و محل دقیق قرارگیری آنها، تأثیر مستقیمی بر کاهش عوارض جانبی، تسریع فرآیند بهبود و حصول نتایج زیباشناختی مطلوب دارد. از این رو، آگاهی و دقت در اجرای بخیه‌های جراحی بینی برای جراحان اهمیت ویژه‌ای دارد تا بتوانند بهترین نتایج ممکن را برای بیماران خود فراهم کنند.
انواع بخیه عمل بینی
در این عمل از انواع مختلفی از بخیه‌ها استفاده می‌شود. انتخاب نوع بخیه به عواملی مانند نوع و پیچیدگی جراحی، نیازهای خاص بیمار و ترجیحات جراح بستگی دارد. انواع رایج بخیه‌های مورد استفاده در رینوپلاستی عبارتند از:
- بخیه‌های قابل جذب : این بخیه‌ها به مرور زمان توسط بدن جذب می‌شوند و نیازی به کشیدن آنها نیست. معمولاً برای بخیه‌های داخلی و نقاطی که دسترسی به آنها دشوار است، از این نوع بخیه‌ها استفاده می‌شود. مثلاً بخیه‌های پلی‌گلیکولیک اسید (PGA)، پلی‌گلیکاپرون (Monocryl) و پلی‌دی‌اکسانون (PDS).
- بخیه‌های غیر قابل جذب : این بخیه‌ها باید بعد از چند روز تا چند هفته توسط پزشک کشیده شوند. این نوع بخیه عمل بینی برای بخیه‌های خارجی و جاهایی که نیاز به حمایت طولانی‌مدت دارند، مناسب هستند. مثال‌هایی از این نوع بخیه‌ها عبارتند از: نایلون، پلی‌پروپیلن (Prolene) و ابریشم.
- بخیه‌های داخلی : این بخیه‌ها در داخل بینی قرار داده می‌شوند و برای حمایت و شکل‌دهی ساختارهای داخلی بینی استفاده می‌شوند. بخیه‌های داخلی معمولاً قابل جذب هستند.
- بخیه‌های خارجی : این بخیه‌ها بر روی سطح خارجی بینی قرار داده می‌شوند و معمولاً بعد از یک تا دو هفته کشیده می‌شوند. این بخیه‌ها می‌توانند قابل جذب یا غیر قابل جذب باشند.
- بخیه‌های لنگری : این بخیه‌ها برای تثبیت موقعیت استخوان‌ها و غضروف‌های بینی استفاده می‌شوند. این بخیه‌ها می‌توانند بخشی از بخیه‌های داخلی یا خارجی باشند.
انتخاب نوع بخیه به تشخیص بهترین دکتر بینی کرج و محل استفاده از بخیه ، کارکرد و اهمیت آن در زمان ماندگاری بخیه دارد.
بخیه عمل بینی از چه جنسی است؟
بخیه‌های استفاده شده در عمل جراحی بینی می‌توانند از مواد مختلفی باشند که هر کدام ویژگی‌ها و کاربردهای خاص خود را دارند. به طور کلی، بخیه‌های جراحی به دو دسته قابل جذب و غیر قابل جذب تقسیم می‌شوند.
بخیه‌های قابل جذب (Absorbable Sutures)
کاتگوت (Catgut): یک نوع بخیه طبیعی است که از روده حیوانات تهیه می‌شود و به مرور زمان توسط بدن جذب می‌شود.
پلی‌گلیکولیک اسید (PGA): یک نوع بخیه مصنوعی که به سرعت جذب می‌شود و معمولا در بافت‌های داخلی استفاده می‌شود.
پلی‌دی‌اکسانون (PDS): بخیه مصنوعی دیگری است که جذب آهسته‌تری دارد و برای مناطقی که نیاز به حمایت طولانی‌مدت دارند، استفاده می‌شود.
پلی‌گلاکتین (Vicryl): بخیه مصنوعی دیگری که به سرعت جذب می‌شود و اغلب در جراحی‌های عمومی استفاده می‌شود.
بخیه‌های غیر قابل جذب (Non-Absorbable Sutures)
نایلون (Nylon) ، یک بخیه مصنوعی است که بسیار مقاوم است و به مرور زمان جذب نمی‌شود. معمولا در پوست و جاهایی که نیاز به حمایت بلندمدت دارند، استفاده می‌شود.
در این پروسه بسته به نیاز و نوع جراحی، جراح ممکن است از ترکیبی از بخیه‌های قابل جذب و غیر قابل جذب استفاده کند.
کاربرد بخیه عمل بینی چیست؟
بخیه‌های جراحی بینی ، نقش بسیار مهمی در فرایند جراحی و بهبود بعد از عمل دارند. کاربردهای اصلی بخیه در عمل بینی عبارتند از:
- بستن برش‌ها : پس از انجام جراحی، برش‌هایی که برای دسترسی به ساختارهای داخلی بینی ایجاد شده‌اند، با بخیه بسته می‌شوند تا پوست و بافت‌ها به درستی در جای خود قرار گیرند و ترمیم شوند.
- تثبیت موقعیت ساختارها : بخیه‌ها به جراح کمک می‌کنند تا ساختارهای داخلی بینی، مانند غضروف و استخوان، را در موقعیت جدیدشان ثابت نگه دارند تا به درستی بهبود یابند و شکل مطلوبی به بینی بدهند.
- جلوگیری از عفونت : بستن برش‌ها با بخیه، ورود میکروب‌ها و باکتری‌ها به داخل زخم‌ها را محدود کرده و خطر عفونت را کاهش می‌دهد.
- کاهش خونریزی : بستن مجدد محل باز شده جهت انجام جراحی به کاهش خونریزی پس از جراحی کمک می‌نماید
سخن آخر
بخیه عمل بینی ، از جنس های مختلفی در بازار موجود است. این بخیه ها می توانند جذبی و غیر جذبی باشند. استفاده از هر کدام از آن ها به تشخیص پزشک شما ، کاربرد بخیه در جراحی و تغییراتی که در بینی داده شده بستگی دارد. توجه داشته باشید که بخیه های جذبی نیازی به کشیدن ندارند ، اما نوع غیر جذبی بخیه جراحی بینی باید ابتدا توسط پزشک بررسی شده و سپس با تایید ایشان در مطب کشیده شود.
